WMA-bestandsformaat

Een formaat voor audiostreamcodering dat in 1999 door Microsoft werd geïntroduceerd en sindsdien dienst doet als basis voor Windows Media. Het doel ervan is om audio-inhoud op te slaan en te distribueren. In eerste instantie werd het beschouwd als een serieus alternatief voor MP3, maar met de komst van AAC verloor WMA gedeeltelijk zijn belang. Het verschilt fundamenteel van MP3 door een andere implementatie en kan op gelijke basis worden geïnstalleerd met andere systeemcodecs van Windows 9x.

WMA kenmerkt zich door een goede compressiekwaliteit en is daarom later aangepast voor veel audiospelers, mobiele apparaten en Playstations. Vanwege de beperkte openheid kunnen bestanden in dit formaat echter niet met bevredigende kwaliteit worden afgespeeld op andere platforms. De nieuwe versie maakt multi-channel codering van grote audiobestanden en codering van spraakgegevens mogelijk. Bovendien is de vertraging bij het coderen aanzienlijk verminderd dankzij de technologie van verminderde tijdvertraging.

De naam WMA wordt tegelijkertijd gebruikt voor zowel het bestandsformaat als de codec. Er zijn verschillende soorten van het formaat:

• WMA, een nauwe tegenhanger van MP3;
• WMA Pro, geluidsbestanden van hoge kwaliteit met een breed scala aan kanalen;
• WMA Lossless, voor verliesvrije compressie;
• WMA Voice, voor compressie van spraakinhoud naar bestanden met een lage bitrate.

Volgens programmeurs van Microsoft heeft een audiobestand met een bitrate van 64 Kbit/s een vergelijkbare geluidskwaliteit als de nummers van de originele CD. Sommige gevorderde gebruikers delen echter niet dezelfde mening. Meestal worden WMA-bestanden gegenereerd in het Advanced Systems Format, dat zowel audio- als videomateriaal bevat. Een van de tekortkomingen is de onmogelijkheid om bitrates van meer dan 160Kbit/s te ondersteunen.